Lieve vrienden/familie,

De eerste dagen zitten erop en zou nu al een boek kunnen schrijven.

Voor degene die het leuk vinden heb ik deze blog waar ik mijn dagboek/avonturen in opschrijf zodat jullie van een afstand kunnen meeleven.

31-5 Dereis naar Kenia

Na weken van voorbereiden, geld verzamelen etc is het dan eindelijk zover, we vertrekken naar Kenia. S'ochtends heeft Paul mij weg gebracht naar Erica, waarna andere Paul (de man van Erica) ons naar Schiphol gebracht heeft. De reis ging voorspoedig, was wel even spannend hoe het zou gaan met de security check (Ivm alle spullen) en de douane, maar dat ging gelukkig allemaal goed. Moesten wel ruim uur wachten bij de douane in 30-35 graden, maar zonder dat we van ons graadje waren gegaan ging de security check gelukkig heel soepel. Buiten stond een heel team van Fremo ons op te wachten met spandoek bestaande uit de receptioniste, de kok, de laborant en nog een één of ander hoofd van een afdeling. Na de koffers te hebben ingeladen kwamen we gelijk al in Afrikaanse sferen, de politie hield ons staande en na lang praten en onderhandelen moest de chauffeur 5$ betalen voor het stilstaan op een zebrapad. Bij aankomst moesten we eerst gaan zitten om te eten, heerlijk Afrikaanse maaltijd (not really my taste..)

Na het eten werden we naar de kamer gebracht wat bestond uit ongeveer 10m2, twee bedden, met soort strokussens wat spijkers aan de muur, twee klamboe's en gratis hele nacht muziek.Daarna met oordopjes in heerlijk geslapen. De komende twee dagen hopen we even wat te acclimatiseren voordat maandag de werkweek begint.

01-06 Eerste kennismaking verloskunde

Vanmorgen door gezellig Afrikaanse muziek gewekt. Buren zijn volgens mij beetje hardhorend aan het volume te horen. Sochtends kregen we ontbijt in de wandelgangen tussen de barende vrouwen. Het bestond uit beetje fruit en zeer droge muffins die ik bijna niet weg kreeg. Na het ontbijt alle spullen die we hebben meegenomen afgeleverd dus gelijk de verloskamer voorraad verdubbeld. Daarna hebben we een taxi naar junction mall, een luxe shopping mall genomen. Bij aankomst werd eerst de auto geïnspecteerd of er geen explosieven in lagen waarna we mochten doorrijden. Sowieso zijn de malls (waarschijnlijk door de regelmatige aanslagen) hier goed beveiligd, je krijgt namelijk vaak tas controles en er loopt veel politie rond. We wilden een simcard kopen maar kon niet zonder paspoort dus toen naar een heerlijk westers koffietentje luxe wezen lunchen. Daarna bij een supermarkt eten/ontbijt ingeslagen en (wc) emmertjes, toen taxi heen en weer naar Fremo genomen om boodschappen af te leveren en paspoort terug mee te nemen. Daarna de simkaart geregeld maar deze bleek het niet te doen omdat het tegoed er niet was opgezet, zou nog even 5 minuten duren, een Afrikaanse 5 min, dus na uur wachten was het gelukkig gefixt. Internet met 4g is volgens mij het enige wat goed werkt hier in Kenia dus heel blij mee. Nog even de middag goed afgesloten met een cappuccino en toen weer de rommel in de sloppenwijken in. Bij aankomst werden we direct tegengehouden door het personeel want ze hadden een casus waar ze niet uitkwamen, zwanger van de derde baby en zou al de hele middag 8 cm zou hebben. Bij aankomst op de "verloskamer" lag een vrouw te bevallen, met matige weeën. Dus voorstel gedaan voor synto infuus, blaas te legen (had nog niemand aan gedacht..) en over half uur opnieuw beoordelen. Synto spuiten ze hier bleek in 1 keer in (zeer gevaarlijk voor de baby ivm weeen storm) verder gelukkig wel goede harttonen, intussen was de stroom uitgevallen en stonden we in het donker bij de patiënt, kwam het zaklampje aan de sleutelhanger gelijk goed van pas. Na een half uur beoordeelde de verloskundige opnieuw en zou de patiënt 9cm hebben, gevraagd of ik ook mocht beoordelen, met als bevinding een torenhoog hoofd ruime 5cm (achterhoofds ligging) dus zeer ongunstig. Gezien het kind nu nog levend is en geen vordering is besloten om naar het ziekenhuis te gaan, voor waarschijnlijk keizersnede, dit is wel lastige beslissing want het kost de mensen geld en mensen hebben echt weinig, sommige hebben echt niets dus houdt het soms gewoon op. Ziekenhuis bleek nog half uur rijden, en leek echt uit horror film. Overal lagen mensen, sommige half bloedend. Via een karretje hebben we de mevrouw naar verloskamer gebracht waarbij overal ook vrouwen lagen te baren en er doktersrondliepen die nog harttonen luisteren via de hoorn van pinard (prehistorisch apparaat). Verder kreeg de verloskundige van de kliniek nog mot met de verloskundige van het ziekenhuis welke begon te schreeuwen omdat we niet mochten blijven als ze nog een keer beoordeeld zou worden want de ziekenhuis verloskundige was geen student zei ze (?) dus mochten niet blijven als zij haar ging onderzoeken. Na veel discussie en gebekvecht zijn we weer terug gegaan. Erica zat intussen opgesloten op de kamer, mocht er gezien de veiligheid niet meer vanaf en stond als oproep voor eventuele spoedgevallen. Rond 20:00 was ik weer gearriveerd bij Erica, Afrikaanse eten stond klaar en daarna nog heerlijk geapt met m'n lieverd, de iPad gelukkig weer aan geslingerd want die leek het even niet te doen. Het kamertje is wat huiselijker gemaakt mede dankzij Erica met haar waterkoker, kaarsjes en een koffer die we als tafeltje hebben omgebouwd. Verder een verlostas klaargemaakt en nu heerlijk slapen en hopen dat we er niet uitgehaald worden voor spoed dingen op de verlos.

2-6 Oma Erica weet raad

Vandaag rond uur of 08:00 uit bed, eerst warme yoghurt gegeten (hebben geen koelkast) en koffie, Erica had heel slim een waterkokertje meegebracht en oploskoffie. Gisteren kregen we als ontbijt een zeer verdroogde muffin die we gewoon echt niet we kregen zo droog, dus zijn blij met de warme yoghurt.

We hebben vandaag nog een dagje vrij dus besloten om naar een Afrikaanse markt te gaan. Na wat gekocht te hebben weer terug naar het project, daar werden we gelijk bij een casus gevraagd voor advies, 15 jarige patiënt, haar moeder was overleden, zwanger en nu door haar vader mishandeld en kwam 1 dag voordat wij arriveerden bevallen van een overleden kindje (gooien ze nadien "gewoon" in de prullenbak), maar ligt nu op de kraamafdeling omdat ze "thuis" waarschijnlijk weer mishandeld gaat worden. Ze had alleen ontzettend veel last van stuwing, dus had de verloskundige hier geadviseerd te kolven voor de pijn en warme compressen te gebruiken maar daardoor wordt het alleen maar gestimuleerd, dus maakt het probleem alleen maar erger. Normaal gesproken is het advies een sportbh en juist koelen. Gelukkig wist oma Erica raad (met bijna 40 jaar ervaring) en hebben we een soort sportbh gemaakt van een Afrikaanse doek (strak aantrekken) met veiligheidsspelden en bandjes gemaakt van een opengeknipte washandje met daarin koolbladeren voor de verkoeling. Na wat knutselen was het resultaat prima. Na het avondeten hebben we spelletje gespeeld, daarna nog rondje over het complex gelopen waarbij we direct weer op de verloskamer erbij werden gevraagd of we konden helpen waar een vrouw lag te bevallen, maar dat schoot allemaal niet op. Ondertussen hebben we uitleg gekregen in het apotheek(je) over alle administratie, waarbij we ondertussen ook patiënten moesten helpen die medicijnen kwamen ophalen, dus heerlijk multitasken hier in Afrika;) en uiteindelijk zijn we 23:30 naar bed gegaan omdat die vrouw nog maar 1cm was opgeschoten in paar uur en we morgenochtend vroeg uit moeten. Bij problemen komen ze ons halen, dus toen naar bed gegaan.

3-6 Hakuna harraka

Na een korte nacht (4 uur, kon niet slapen, door de herrie ondanks de oorpluggen) ging de wekker om 06:30 voor onze werkdag, na een koude opfrisbeurt gemeld bij de dag opening. De dag opening duurde 1,5 uur en was aardig slaapverwekkend. Alle wekelijkse actiepunten werden doorgenomen en de nachtdienst gaf aan dat ze overwerkt waren. We hadden aangeven dat ze ons mochten komen roepen/bellen maar ze hadden ons nummer niet en 10 meter lopen vonden ze erg ver (geeft ook beetje werktempo aan). Ze hebben een woord wat ze hier vaak gebruiken: Hakuna harraka, oftewel relaaaaxt, rustig aan en ben er sinds vandaag achter wat het is. Na de 1,5 uur durende overdracht zou ik meegaan op outreach voor de kraamvisites en Erica zou meegaan helpen bij de zwangere controles. Ze staan hier wel erg open voor adviezen/ onze mening dus dat is wel heel prettig. Na weer ongeveer 1,5 uur wachten op de auto voor de kraamvisites, gingen we eindelijk op pad. De auto was ouder dan oud, waarbij je gewoon de straat ziet als je naar beneden kijkt door de gaten en bij de eerst kraamvrouw ging de deur van de auto niet meer open, dus eerst weer half uur gewacht. De eerst patiënt woonde in een vierkante kamer van golfplaten en de (te schattige) baby lag zweten in 4 dikke dekens gewikkeld, deze had uiteraard koorts door de warmte en grote stapel dekens dus geadviseerd om er 2 a3 vanaf af te halen. Voor de zekerheid wilden ze nog wel antibiotica geven aan de baby, heb uitgelegt dat de baby waarschijnlijk geen infectie heeft maar gesmolten is onder de dekens maar voor de zekerheid is het toch gegeven. Hierna moesten we een eind rijden over hobbelige wegen waarbij het busje bijna om viel, maar gelukkig zonder ongelukken konden we naar de andere vrouwen, de tweede was een baby van 4,9 kg, dus er waren wat problemen geweest om de schouders geboren te laten worden, gelukkig ging het nu goed. Nummer 3-5 waren zonder veel bijzonderheden, behalve dat het bizar is om te zien wat voor omstandigheden zij leven. Onderweg stonden we nog paar keer vast; dan was de weg weer geblokkeerd, dan had de chauffeur zin in bananen dus stopten we bij een marktjes om bananen te kopen etc. Bij terugkomst werd ik door Erica erbij gevraagd want die zat met haar handen in het haar over een patiënt op consult. Erica had zich vandaag gestort op de zwangeren, ze komen hier overdag overal binnenlopen voor controles, dus de hele bank buiten zat vol zwangeren. Het personeel had een administratieve dag dus Erica en Johanna (een student verloskunde) moesten het spreekuur runnen. Erica had nu een vrouw voor de 4e keer op controle, en bij het terugzoeken in het dossier kwam er een echo van een ziekenhuis uitvallen waarbij bleek dat het mono-di (gevaarlijke variant) tweeling was, Erica voelde inderdaad twee baby's, die bij de vorige controles niet geconstateerd waren.Het was voor ons alleen de vraag hoelang ze zwanger was, stonden namelijk drie verschillende uitgerekende datums, variërend van 30-38 weken, dus even snel overleg gehad wat nu te doen. Er staat iets van een prehistorisch echo apparaat alleen weet niemand hoe het werkt van het personeel dat er was, degene die het wel weet woont een eind verderop dus die gaat vanmiddag komenom het ons uit te leggen en als het goed komt de patiënt ook terug. Het is lastig hier met de patiënten want er wordt gevraagd of ze iets kunnen betalen, maar dat kunnen ze vaak niet dus komen ze ook niet op controles etc. Als ze echt niets kunnen betalen betaald de kliniek.

Verder werden we weer op de kraamafdeling bij geroepen bij een patiënt waarbij de borstvoeding niet lukte dus die ook weer even op gang geholpen.

We lopen tot nu toe tegen 1001 dingen aan die niet goed lopen of geregeld zijn en zijn nu beetje aan het inventariseren waarover we scholing gaan geven. Ze hebben onderwijs momenten en ze staan er ook voor open. Verder gaan we waarschijnlijk protocollen schrijven die we kunnen achterlaten.

De patient met tweeling kwam einde van de middag nog terug, is ge-echod en was rond 32 weken zwanger.