kenia-geboortecentrum.reismee.nl

Eerste week geboortecentrum

4-6

De wekker staat hier rond 06:30 dus vroeg eruit, vandaag is het vaccinatiedag dus zijn benieuwd wat komen gaat. We proberen zoveel mogelijke mee te werken om erachter te komen waar de beste verbeterpunten/leerpunten liggen. Intussen maken we een lijstje met onderwerpen en willen we morgen alvast een paar dingen bediscussiëren/uitwisselen bij het onderwijsmoment wat sochtends plaatsvindt. Het begon even rustig totdat uit alle hoeken en gaten moeders met baby’s op controle komen dus de gangen volzaten. We worden overal aan het werk gezet, bij de administratie invullen wat allemaal zeer uitgebreid is tot het controleren van de uberschattige baby’s. Het was wel flink doorwerken aangezien er vijftig moeders langskwamen. Op den duur had ik het wel even gehad met al die controles dus dacht even pauze te nemen maar werd gelijk bij de receptje aan het werk gezet, want de doktersassistente wilde namelijk gaan koken dus er was niemand die de controles voor de patiënten kon doen. Er komen hier naast zwangere ook allerlei andere patiënten en meestal zit de wachtkamer aardig vol. De mensen die komen zijn vaak ook echt wel ziek, eerste patiënt had 39 graden koorts (geen idee welke ziekte ze had) tweede enorm hoge bloeddruk en ga zo maar door. De mensen hier uit de sloppenwijken zijn trouwens bikkelhard, dus zie er weinig aan qua uiting van emotie van pijn, daardoor is het lastig in te schatten. Smiddags heb ik de verloskamers bijgevuld waarbij een groot deel vd materialen ontbrak. Je wordt er namelijk gek van dat je er continue tegen aan loopt dat er geen spullen of materialen zijn. Einde vd middag hebben we even plan van aanpak gemaakt omtrent de scholing die we willen geven, dus leuke plannen gemaakt. De plannen hebben we heerlijk op een bankje in de zon gemaakt waarbij de 15 jarige (van het doodgeboren kindje) bij ons kwam zitten. Ze oogt aardig in shock en durft ons niet aan te kijken. Na toch wat contact proberen te maken bleef ze erica continue achteraan lopen, erg zielig en waarschijnlijk gaat waarschijnlijk naar een soort opvang/weeshuis.

Savonds hebben we nog spelletje Uno gedaan met Joanna, de student uit USA, was erg gezellig.


5-6 Roerige tijden

Na twee uren slapen werden we gebeld voor hulp op de verloskamers. Er waren twee vrouwen gearriveerd waarbij de eerste heel snel beviel, onder leiding van het ziekenhuispersoneel, ze vroegen of ik kon hechten wat ik uiteraard wel wilde doen. Ze hebben hier weinig verstand van het hechtdraad, er lag in eerste instantie veel te dun draad maar had gelukkig de dag ervoor de verloskamers bijgevuld en het juiste hechtdraad erbij gelegd, gelijk goed onderwijs moment. Hechten is even improviseren zonder lamp etc, gelukkig had Erica een hoofdlamp meegenomen. Daarna door naar de andere patiënt, die moesten we alleen doen, personeel ging namelijk even slapen (werken 72 uur per week), dus overal, zelfs op de toon bank van de apotheek, lag iemand. Gezien het intussen 04:00 snachts was hebben we besloten dat ik tot de ochtend zou blijven en Erica daarna eventuele weer over zou kunnen nemen. Het is allemaal wel even wennen hier om bevallingen te doen met de primitieve materialen, maar je wordt er handig in, vliezen breken kan ip gewoon met een afgebroken naald, als je hulp nodig hebt pak en schudt je met een tamboerijn, bijv bij een noodsituatie, bloedprikken kan met gewone optreknaald en spuitje (wist niet dat dat ook werkt, maar heb het gedaan en werkte), qua stuwband pak je gewoon een onsteriele handschoen en bind je om de arm. Kortom we worden steeds handiger zonder veel middelen. We vinden trouwens overal de materialen terug die we hebben meegebracht. De vrouw beviel uiteindelijk prima zonder complicaties. Ik ben uiteindelijk rond 06:00 naar bed gegaan en Erica is na twee uurtjes slaap opgestaan om voor outreach mee te gaan, wat uiteindelijk niet doorging. Om 11:00 ben ik opgestaan en eerst mothersday bijgewoond, houdt in dat groep bevallen vrouwen bij elkaar komen voor groepsvoorlichting over allerlei onderwerpen, van anticonceptie tot borstvoeding, erg goed initiatief. Toen diende zich ons hoofdpijn project aan. We hadden deze vrouw (zwanger van nr 6 en twee overleden kinderen) al de vorige dag gezien, enorm grote buik, kind was hier geschat op 3,5 kg, maar wij dachten meer aan 4,5-5 kg. Ze werd ingeleid en kreeg weeën maar ontsloot tot max 8 cm. Eerder die dag had een voedingsassistent (?) beoordeeld en zou ze 7 cm hebben, maar bleek 3 te zijn. Iedereen loopt hier trouwens zo de verlos op van de beveiliging tot receptionist. Uiteindelijk ontsloot ze tot 8 cm. Maar toen stopte de vordering dus grote kans op wanverhouding. Gezien ze hier niet graag voor keizersnede willen ivm de kosten wachten ze hier lang af. Normaal bevalt iemand van 6e kind laatste cm zeer snel. Na aantal uur begon de hartslag te dalen van de baby dus wij in de stress, bij ons zou ze binnen 10 min spoedkeizersnede hebben gekregen, maar hier zeiden ze we wachten nog maar even, dus na 10 min nog steeds lage hartslag (60 Sl/min, veel te laag) en gingen ze uiteindelijk na aandringen (we werden enigszins boos en gefrustreerd) langzaam maar zeker overleggen. Na half uur overleg werd eindelijk besloten om ze toch naar ziekenhuis te sturen, duurde weer half uur om de auto te regelen want de band was lek, voordat ze weg gingen hebben we nog naar de hartslag geluisterd, nog wel aanwezig maar heel laag. Na 45 min door vertraging van file was ze in het ziekenhuis, maar bleek de operatiekamer kapot dus zou het waarschijnlijk nog 8 uur gaan duren (!). We hebben er een hard hoofd in dat deze baby dit overleeft, erg frustrerend. Achteraf hoorden we dat ze in het ziekenhuis de hartslag niet meer konden vinden.

Tot slot van rekening is ook nog het stromende water op (=regenwater wat ze opvangen) voor handen wassen/afwassen etc, dus maakt de dag qua chaos wel compleet. Gelukkig kunnen we nog steeds lachen, hebben we ook nog veel lol en overzien we het gelukkig nog wel.


6-6 en 7-6 never a dull moment

De dag begon aardig relaxt. Rond 07:00 was er een soort onderwijs waarbij iemand iets van zn telefoon voorlas, verder wat suggesties uitgewisseld. Na een week beginnen we meer door te krijgen waar simpele verbeterpunten liggen en ook qua onderwijs. We moeten het met name simpel houden denk ik en het zit in de hele kleine dingen die we iig kunnen verbeteren, bijv na een geboorte krijgt een baby geen muts op als ze die niet hebben. Gezien we grote voorraad (dank aan collega) hebben meegenomen, nu in de kast plakker gemaakt met hats en mutsjes neergelegd zodat ze niet te veel afkoelen en adviseren voor huid op huid contact om de baby warm te houden, want nu leggen ze die baby’s er bloot ernaast onder een dun lakentje en zeker in het winterseizoen is het hier best fris en zijn die baby’s snel onderkoeld. Verder bijv batterijen (ook meegenomen) in de klok gedaan die ophangt op de verloskamers. Daarnaast krijgt bijv iedere baby hier standaard bij meconiumhoudend vruchtwater antibiotica, dus we proberen dat af te schaffen n.a.v. de laatste richtlijnen. De dag begon redelijk rustig, s ochtends meegeholpen/gesuperviseerd bij de zwangerencontroles. Erica was op kraamvisites mee en was ook een groot avontuur, het had vannacht namelijk hard geregend dus alle modderwegen waren glibberig, daardoor was de auto paar keer van de weg afgegleden en heeft Erica bijna hartstilstand gekregen van de schrik. We hadden besloten als het rustig zou zijn om smiddags even heerlijk naar de shopping mall te gaan om even bij te komen in westerse omstandigheden, maar dat plan viel al snel in duigen. Tijdens de lunch kwam een pijnlijk ogende vrouw binnen wandelen van 32 weken zwanger (je weet hier nooit of de termijn klopt, aantal weken kan meer of minder zijn), ze zag er iig uit dat ze aan het bevallen was, dus kwam een arts kijken, die had beoordeeld, maar wist niet zo goed wat ze voelde, dus ook beoordeeld, had 8cm, gebroken vliezen. Gezien we hier niets hebben om premature baby’s op te vangen, voorstel gedaan z.s.m. naar ziekenhuis te vervoeren. De autorit was spannend aangezien vrouwen van prematuren vaak snel bevallen en die baby’s vaak beademd moeten worden. Ze kreeg na 10 min in de auto al persdrang, dus ik naast de mevrouw met box spullen en een warme kruik die Erica snel had gevuld en nog een thermo OK deken van ons ziekenhuis gegeven. De rit duurde met 45 min duurde erg lang door koeien op de weg en files, dus heb de hele autorit naast de barende gezeten en streng geadviseerd niet mee te persen, aangezien het erg onhandig is de bevalling in de auto te doen en de te kleine baby te beademen op schoot oid. Gelukkig hebben we het “horror” ziekenhuis net gehaald. Overal lagen weer barende vrouwen op de gang en zalen lagen overvol. De mensen uit de sloppenwijken kunnen alleen naar het Kenyatta ziekenhuis omdat hier de zorg het goedkoopste is, maar ook het slechtst denk ik. Na de vrouw te hebben afgeleverd reden we een heel eind en zonder iets te zeggen (communiceren kun je leren) stopten we ergens in de sloppenwijk omdat er een vrouw met 8cm rondliep, die hebben we via wat geklim (de deuren vd auto zijn kapot, dus over de voorste stoelen heen) in de auto gezet, zij was wel rond de uitgerekende datum zwanger en ging bevallen van haar derde kind. Gelukkig werkt de natuur hier tot nu aardig mee en baren vrouwen vaak pas als ze in veilige omgeving zijn (waarsch door de adrenaline die wordt aangemaakt), bij aankomst in het geboortecentrum had ze 10 cm en samen met de Amerikaanse student de bevalling gedaan. Verder kwamen er weer andere vrouwen waar Erica zich op heeft gestort. Rond uurtje of 23:00 zijn we naar bed gegaan. Werd alleen om 24:00 alweer gebeld: “Yes er is a patient, can you come?” Je weet nooit wat je aantreft dus ik weer schoenen aan tasje mee en naar de verloskamer. Daar was de nachtdokter die vroeg of ik bij vrouw van 34 weken zwangerschap, van de tweede zwanger een echo kon maken (wij zijn enige die het kunnen) want hij dacht dus dat ze 6cm had maar wist het niet zeker. Je kan veel met de echo, maar ontsluiting echo-en heeft geen enkele meerwaarde om te doen en is haast onmogelijk dus toen gewoon herbeoordeeld, had idd 6cm, dus die snel met man (hadden een auto) naar het ziekenhuis gestuurd, hoop dat ze niet onderweg bevallen is(!). Eindelijk lag ik lekker in bed, toen om 02:30 weer gebeld: “yes er is another patiënt” dus maar weer schoenen aan tasje mee, werd bij aankomst opgewacht door de vroedman: "there is an emergency" (hadden ze ook wel even mogen melden) dus dan kan je hier beter maar gaan rennen en dat was ook terecht, bij binnenkomst lag een op het oog uitziende dode baby op bed, bleek al 10 min oud zonder ademhaling, totaal slap en geen enkele respons en waren ze aan het proberen om te beademen (totaal verkeerde techniek) dus snel beademing overgenomen en geroepen bel Erica nu!! Dus Erica kwam gelukkig heel snel vk oprennen en konden we samen gaan beademen. Gelukkig had de baby nog iets van een hartslag anders is de kans op hersenschade vaak ook groot, dus wij na veel zweten de baby (George) weer aan de praat gekregen en verder opgelapt qua conditie. Hij had bij overname oa temp van 34 graden (veel te laag). Na een uur deed de baby het weer aardig, maar gezien we hun kennis en kunde niet echt vertrouwen zijn we de eerste uren maar bij George gebleven. Baby begon na een paar uur weer iets slechter te doen met waarschijnlijk vocht achter de longen dus geadviseerd om toch nog naar ziekenhuis te gaan voor wat extra zuurstof ondersteuning want dat hebben we hier helaas niet. Intussen de nachtdienst geschoold qua communicatie, als ze bellen bij spoed dat ze dan emercency erbij moeten zeggen en SBAR uitgelegd en kaartjes die ik had meegenomen gegeven. Daarna rond 08:30 eindelijk heerlijk in de herrie gaan slapen en gezegd dat ze ons even alleen mogen bellen als of een vrouw of een kind dreigt te overlijden gezien we ook ergens moeten bijslapen. Smiddags even helemaal bijgekomen in de mall, wat een groot verschil qua luxe met de sloppenwijk. In de shoppingmall nog wat inkopen voor de verlos gedaan; een extra heater gekocht want daar hebben ze er maar één hele oude van en ziet er zeer brandgevaarlijk uit. Verder wat kaarsen en lucifers gekocht want die waren ook op. Hier betekend op vaak ook gewoon echt op.

Reacties

Reacties

Moeps

Wat een stelletje daar. Respect voor jullie hoor!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!